πανευθαλής

-ές, Μ

αυτός που έχει εξαιρετικά πλούσια ανάπτυξη, πολύ θαλερός, ακμαιότατος, ανθηρότατος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + εὐθαλής «αυτός που ανθεί, ακμάζει»].